ธรรมะสมานสังคม ( ในยุคที่สังคมไทยแตกแยก )
การอยู่ร่วมกันหลาย ๆ คน ที่เรียกว่า สังคม นั้น ย่อมจะมีการสัมพันธ์ มีการเสียสละ มีการล่วงเกินซึ่งกันและกัน หากไม่มีเมตตาในคนแล้ว การอยู่ร่วมกันก็ย่อมจะเป็นไปด้วยความเดือดร้อนเสียหาย
เพราะอาศัยเมตตาธรรมนี้เองเป็นเครื่องสมานสังคมเท่ากับพยุงไม่ให้เซ ไม่ให้ทรุด ให้สังคมชุมชนเป็นอยู่ได้อย่างปกติ
เมตตาธรรม แปลง่าย ๆ ว่า ความรัก แต่เป็นความรักที่ระบายออก ความรักเพื่อความสุขของผู้ถูกรัก หาใช่เพื่อความสุขของผู้รักเองไม่ เช่น พระโพธิสัตว์รักยาจกคนเข็ญใจก็หวังความสุขความเจริญ
ของยาจกเข็ญใจ หรือมารดาบิดารักบุตรธิดา ก็หวังความสุขความเจริญของบุตรธิดาเป็นที่ตั้ง แม่้ตัวเองจะลำบากบ้าง จะขาดแคลนบ้าง หากแน่ใจว่าบุตรธิดาของตนมีทางจะดีได้ จะเจริญงอกงามได้
มารดาบิดาทุกคนก็ยินดีที่จะรับภาระความลำบากนั้นไว้ เหตุนี้จึงจัดมารดาบิดาเป็น..พรหม..โดยธรรมของบุตรธิดา
เมตตาธรรม จึงเป็นไปเพื่อความสุขความเจริญของผู้ถูกรัก หาใช่เป็นความรักแบบเห็นแก่ตัวไม่ ความรักแบบเห็นแก่ตัวย่อมนำมาซึ่งความบกพร่อง ความเสียหายกระทบกระเทือน เช่น ความรักผสมความใคร่
ความรู้สึกทางเพศ เช่น หนุ่มรักสาว สามีรักภรรยา เช่นนีหากว่าถึงกันตามวิสัยโลกีย์แท้ ๆ แล้ว ก็จะต้องถือว่า ผู้ที่เข้าไปรักนั้น ไม่ใช่เพื่อความสุขของผู้ถูกรัก แต่เพื่อความสุขของตัวเองต่างหาก จึงได้ไปรัก
ถ้าไม่ได้รัก มันไม่มีความสุข มันนอนไม่หลับ มันให้กระสับกระส่ายมีอันเป็นไป
เพราะฉะนััน จึงดิ้นรนเข้าไปรัก และในขณะที่เข้าไปรักนั้นก็กอบโดยผลประโยชน์เข้ามาสนองความสุขความต้องการของตนเอง ความรักชนิดนี้ไม่ใช่เมตตาธรรม เมตตาธรรมจะต้องเป็นไปเพื่อความเสียสละ
ช่วยเหลือ เพื่อความอบอุ่น เพื่อความสุขของผู้ถูกรัก เยี่ยงในหลวงรักพสกนิกร พระเวสสันดรรักคนเข็ญใจ พ่อแม่ทั้งหลายรักบุตรธิดาตน
การสละ เป็นเครืื่องสมานสังคม เยียวยาสังคมมิให้เกิดช่องว่าง จะบรรเทาความริษยาอาธรรม์ลงได้ จุดแรกขอให้แน่ใจว่าการสละนี้เป็นสิ่งที่สังคมต้องการมาทุกยุคทุกสมัย ยามใดคนในสังคมไม่สละ ยามนั้น
จะมีแต่ความแตกร้าว
การสละจึงเป็นโอสถ รักษาอาการอาพาธของสังคมป้องกันสังคมมิให้พิกลพิการ แต่การสละเป็นเรื่องที่คนไม่ชอบทำ เหตุที่ไม่ชอบสละ ก็เพราะรู้สึกว่าเป็นฝ่ายเสียเปรียบ มีวิธีใดบ้างที่จะช่วยให้คนเสียสละ
โดยที่ตัวเองไม่รู้สึกว่าเป็นผู้เสียเปรียบ มีทางเดียวคือความรักนี่แหละ....จะทำให้สละได้อย่างที่ผู้สละ มิได้นึกว่าเป็นฝ่ายเสีย....
เพราะความรัก มันทำให้อยากเข้าไปทะนุถนอม ประคับประคอง การสละประโยชน์ให้แก่บุคคลที่ตนรักนั้น เป็นอาการถนอม ความรักทำให้เข้าไปถนอม ด้วยการทำให้บุคคลที่ตนรักมีความสุข.....
